Frans Joseph Goof - Camelia lyrics

rate me

<b>Camelia</b> by <i>Frans Joseph Goof</i><br />ik heb mezelf weer ‘s in de hoek gedreven

en nu zie ik geen uitweg meer

zinloos als sneeuw zonder vriesweer

hongerig als een havik zonder prooi

maar gelukkig mijn Camelia wacht op mij

ze doet dat in haar kleine paradijs

met haar wondere kunsten

maakt ze mijn hoofd weer vrij

nee niet met liefde

ze weet dat ik daar niet om vraag

we zijn niet mooi

we zijn aan elkaar gewaagd

mijn Camelia is de beste en ze opent mij

op een manier waarop elk boek van droomt

op mijn lijf krast ze gedichten

die door geen jury worden bekroond

helaas ik heb haar zo weinig te bieden

ik ben slechts een outcast op een godverlaten strand

en ik wil haar niet beledigen door haar geld te geven

dus ik schenk haar mijn ziel in pand

maar dus niet mijn liefde

want ik weet dat ze daar niet om vraagt

we zijn niet mooi

we zijn aan elkaar gewaagd

oh mijn Camelia Camelia red me

uit een roes die mij zekerheid geeft

van weer een dag weer een nacht weer een week

weer dat klotenleven dat aan mij kleeft

en voor ze me dan weer de nacht instuurt

vertelt ze me waar ik haar de volgende keer kan vinden

en ik probeer niet te smeken, ik weet dat het nutteloos is

het water aan het vuur te willen binden

want dat heb je dan met liefde

en geen van ons twee die daar om vraagt

we zijn niet mooi

we zijn aan elkaar gewaagd