Flairck - Anders dan Andersen lyrics

rate me

<b>Anders dan Andersen</b> by <i>Flairck</i><br />Hoog boven de bomen jaagt oktober door de hemel

en drijft met storm en regen de zomer op de vlucht

op de bodem van het bos wordt alle nevelig en donker

er vallen dode takken als knekels uit de lucht.

diep onder het dak van groene varens in de schemer

zijn vele wezens opgeschrikt en haastig in de weer

vluchten en verzamelen, de winter overleven

diep onder de aarde, boven kan het nu niet meer.

grijze bruine dieren ritselen over de bodem

hier en daar met dorre takken bezig

verzamelen begraven en vergeten

snel moet nu alles onder de grond

even flitsen witte tanden bange ogen draaien weg

te laat de rode rover sluipt weg

verzamelen begraven en vergeten

snel moet nu alles onder de grond

verzamelen begraven en vergeten

verzamelen begraven en vergeten

uit de hemel neergehaald door kou en hagelstenen

tuimel een te late zwaluw

langs de bomen reddeloos neer

fladdert en ploft oor de varens met een klap

even blijft de vogel eenzaam op de aarde liggen

een uit onbekende werelden neergestort object

al gauw komt er van alles uit het duister aangeschuifeld

voelhorens en sprieten sierlijk wuivend uitgerekt.

daar ligt weer eens zo'n vogel van daarboven

natuurlijk valt van hoogmoed niets te hopen

wat een slordige manier van doen is dat

met scharen en met tangen

met kaken en met zeer veel poten

het wrak meteen maar slopen is het beste

waarom doen ze daarboven zoiets ondoordachts?

een meisje heeft de vogel in haar handen meegenomen

ze zag dat hij nog leefde - ze voelt z'n bange hart

ze warmt hem met haar adem en onttrekt hem aan de cirkel

van dood en eeuwig leven - menselijk verward.

november komt met koud en de eerste wrede dagen

de vorst zonder genade komt z'n eerste ronde doen

de zon verwarmt vergeefs de laatste doodgevroren bloemen

bleek en rood verschijnt hij 's morgens in de schorpioen

onder de grond houdt de aarde al haar adem in

verzamelt alles voor het nieuwe begin

de vogel zit alleen achter tralies voor het venster

de regen van april trommelt ijzig op de ruit

er zijn nog lang geen zwaluwen verschenen aan de hemel

de koude wind jaagt de wolken voor zich uit

buiten is de stilte, de dode witte wereld

binnen zit het meisje met de vogel in haar hand

buiten gaan de kinderen rond met lichtjes in de schemer

de vogel droomt van zon en van een ver en zuidelijk land

ik heb jou gevonden

gewond en verdwaald

en mijn medelijden groeide

maar mijn liefde heeft gefaald

en moet ik ondanks mijn lege handen

aan jou, die ik niet bereiken kan

mijn hart en mijn vingers branden

als ik jou niet houden kan

liefde is de schat aan het eind van de regenboog

een brug die hemel helemaal kan vullen

maar verdwenen is een in een tel, warm als de zon,

koud als de regen, kermis in de hel.

en toen was de winter voorbij en de

lente kwam: ze liet de zwaluw uit

zijn kooi, ze liet hem vliegen

hoog boven de bomen in de zon al het leven

dat in de aarde sluimerde, opnieuw beginnen laat

zwaaien en wentelen als kleine zwarte stippen

de zwaluwen - en teken dat de zomer komen gaat

ergens op de aarde woont een meisje dat gelooft

dat geschenken van boven uit de hemel komen vallen ...

ze heeft een vogel in haar hoofd ...