Dimitri Van Toren - Wim De Craene lyrics

rate me

<b>Wim De Craene</b> by <i>Dimitri Van Toren</i><br />Ik zag 'm voor het eerst - ik meen in 1970

Op een podium in Boechout - 0 ja en hoe

Hij stond daar achter de micro alsof hij versteend was

En zo wijdbeens met de rug naar het publiek toe

Dat was zijn act en dan wachtte hij tot het stil was

Doodstil- en dan pas draaide hij zich langzaam om

Sprak dan plechtig 'goede avond allemaal samen'

En dan met een kreet 'schrik niet hier staat - Wim de Crane'.

Ik mocht 'm wel - we raakten bevriend en in die zomer

Leefden we buiten - dronken we wijn onder de zon

En dus wat kon ik anders in de schaduw van de boomgaard

Dan dronken worden met mijn compagnon

En hoe vaak zijn we zo niet thuis gekomen

In Wetteren - met nog een aria in de nacht

En dan kraaide prompt veel te vroeg alle hanen

En dan was het 'stil maar ik ben het - Wim de Crane'.

Hij zou veranderd zijn- volgens sommigen niet meer dezelfde

Niet meer de man die ik mij herinner blij van geest

Om wie ik zo vaak gehuild heb van het lachen

Ja - hoeveel tranen moeten dat niet zijn geweest

Hij had iets specifieks dat mensen boeide

Een geestdrift die als een vonk kon overslaan

En dat was echt - dat kwam van binnen uit - dat spontane

Ja - dat had er maar een en dat was - Wim de Crane.

Op een winderig - koud en nat verlaten kerkhof

Ik huiverde en toen ik daar in de striemende regen stond

Aan het graf van de Belg die ik het meeste lief had

Vlogen er vogels - de laatste ¬naar het Zuidelijk halfrond

Later in een triest café - 'n dorp verder

Heb ik 'n pint gedronken en ben toen weg gegaan

En al wat achter bleef waren niet meer dan wat tranen

De laatste die ik gehuild heb - om Wim de Crane.

Tekst: Dimitri Van Toren

Muziek: Dimitri Van Toren