De Elegasten - Annabel Lee lyrics

rate me

<b>Annabel Lee</b> by <i>De Elegasten</i><br />Het was voor wel honderd maal honderd jaar

in een koninkrijk bij de zee.

Daar woonde een meisje, ook gij kent haar

want haar naam was Annabel Lee.

Zij zwoer slechts bij mij en ik zwoer bij haar,

en geen liefde ooit was groter, weleer.

Ik was een kind

en ook zij was een kind

in dat koninkrijk bij de zee.

En de wereld was heen

en er bleef nog alleen;

ik en mijn Annabel Lee.

En wij minden zo zeer

dat het hemelse heir

afgunstig keek op ons neer.

En dat was de reden

dat, ach, lang geleden

in dat koninkrijk bij de zee;

een spel werd bedreven.

Dat nam het leven

van de lieflijke Annabel Lee.

Toen zwoeren te samen

de ed'len van name.

En m'n liefste, ze namen haar mee

en borgen haar op

in een van de graven

van dat koninkrijk bij de zee.

Nooit was het geluk der goden in Lethe

zo groot, en zij haatten ons zeer.

En dat was de reden

dat, ach, lang geleden

in dat koninkrijk bij de zee.

Een spel werd bedreven,

dat nam het leven

van de lieflijke Annabel Lee.

Maar ons beider beminnen

met hart en met zinnen,

kon geen dezer verderven,

die heerst over leven en sterven.

Noch zij, de stralenden hoog boven de wolken

Noch zij, die de donkerste diepten bevolken,

Nooit zullen zij scheiden, de harten dier twee,

van mij en mijn Annabel Lee

En geen nacht nog kan komen

of hij brengt me dromen

van m'n lief'lijke Annabel Lee.

En geen ster nog kan dalen

of zij zal mij verhalen

van mijn lief'lijke Annabel Lee.

Zo zijn al mijn nachten,

mijn steeds durend wachten

bij mijn lieve, mijn lieve,

mijn tederlijk zachte,

in haar graftombe daar bij de zee.

In haar graf bij de deinende zee.

Tekst: Bruylants

Muziek: Herman Elegast