Cabaret De Inktvis - Moe Liedje lyrics

rate me

<b>Moe Liedje</b> by <i>Cabaret De Inktvis</i><br />Dit is een aardig boek, Cultuurgeschiedenis

Ik ben nog pas op pagina vier

De mens is daar nog bijna een dier

Ik ben benieuwd wat hij aan 't eind geworden is

Te denken, hoe we in de bomen zaten

Alleen maar schreeuwden zo van 'hoe' en 'ha'

En rupsen met een soort andijvie aten

Dat staat hierin. Op bladzij vier. Ach ja

We hadden er nooit uit moeten komen

We hadden daar moeten blijven zitten

Dan hadden we nou geen plastic gebitten

En geen Jaarbeurs

En geen tram

En geen atomen

Het hinderde niet of je getrouwd was

Nou ja, enfin, wat dat aangaat

We hadden toen nog niet zozeer een staat

Je kreeg geen vijftien gulden als je oud was

We zaten toen wel onbeschaafd te tieren

Daar in die bomen, zonder Haags accent

We hadden geen enquete-formulieren

Er was ook nog geen oorlogsmonument

We hadden er nooit uit moeten komen

We hadden daar maar moeten blijven hokken

Dan hadden we nou geen halflange rokken

En geen Praag

En geen Moskou

En geen Rome

Ik vraag me af, of het niet overbodig was

Die lange reis. Zo'n lange reis enorm

Van hordedier tot aan de Kominform

Of al die drukte daar nou wel voor nodig was

Nou geef ik toe, dat we zo door de eeuwen

Op een punt wel vooruitgeschreden zijn

We konden toen alleen maar 'Hoe ha' schreeuwen

En nou de Bonte Dinsdagavondtrein

We hadden er nooit uit moeten komen

Nou goed, we zijn eruit, maar troost je

Het duurt nog maar een heel kort poosje

En we zitten

Weer te klitten

In die bomen