Brammetje - Den Haag Fin De Siecle lyrics

rate me

<b>Den Haag Fin De Siecle</b> by <i>Brammetje</i><br />(Een herinnering aan Eline Vere en Louis Couperus)

Zoals ik hier in deze lijst sta, zo was ik veertig jaar geleen

Een beau, een fat, een Haegse jonker... en kijk ik nu zo om mij heen

Dan... ja... dan werd Den Haag wel anders... waar bleef die Haegse haute volee

Met ecuipage en distinctie, met jour, bonbons, boudoir, soiree...

Zij is vergaan... met al haar Weltschmerz, haar Kleine Zielen en haar spleen

En toch, ik zou zo'n frele freule, zo'n broze pop nog graag eens zien

In al haar frele elegantie en schuimend witte baljapon

Waarin Eline Vere danste, die slechts Couperus plooien kon

Ik zie een bal in De Twee Steden, ik zie weer mijn carnet de bal

Souper-boeket van rode rozen... of nee... 't was een Cadettenbal

Boileautjes in satijnen robes met veren waaiers... nou ja... schijn

Maar schijn met elegance en gratie kan zo verduiveld aardig zijn

Nu... ja. NU danst men swing en hot jazz en schuifelt door een bar of tent

Als twee confectie-kleef-aantjes, die alle gratie zijn ontwend

Nee, laat Mij maar die Wiener Walzer met elegance en du bon ton

En 't rhythme van Eline Vere, dat slechts Couperus schrijven kon

Ik zie het witte tennismeisje, de decadente Lebemann

De kleine amoureuze Freule, die toch niet echt beminnen kan

Ik zie barons en douarieres weer op een cercle in Paulez

Ik ruik een geur van tuberozen, ik proef opeens marron glace

En ik drink thee, en op een sofa... dans un boudoir d'une Aspasie

De liefde?... Hm... zo enerverend... en, och... vertraagde fantasie

En Zij drinkt thee... een zoen?... maar Freddy...! Zocru... zoooo... nou enfin brisons

Zoals Eline Vere thee dronk, die slechts Couperus schenken kon

Ik zie die hele dwaze wereld als een gracieus tableau-vivant

Dat noch mijn zoon en noch mijn dochter waarderen en... ontleden kan

Misschien zien zij MijN wereld duffer en slapper... met teveel vernis

Terwijl voor Mij haar glans aesthetisch en haar parfum als wierook is

En och... zij hield haar decadentie in geest en gratie gecarcheerd

En al haar ondeugd was tenminste met Frans bouquet geparfumeerd

En ik beleef, zelf nu als grijsaard, haar gratie als een Haegs chanson

Op woorden van Eline Vere, die slechts Couperus schrijven kon