Benny Neyman

Benny Neyman - Ik had me nog wel zoveel voorgenomen lyrics

rate me

<b>Ik had me nog wel zoveel voorgenomen</b> by <i>Benny Neyman</i><br />Het begon er allemaal mee, dat ik een flinke verkoudheid opliep

Ik ben dan ook naar een dokter gegaan en heb me laten onderzoeken

En hij trok er zo’n meewarig gezicht bij

Ik vroeg hem: “Is het soms iets ernstigs?”

“Tja”, zei hij, “Je hebt kanker, je hebt nog maar een paar dagen te leven.

Het beste is, dat je nu braaf in bed gaat liggen en een paar compressen maakt.

Je hebt nou eenmaal te woest geleefd, nu zit je met de gebakken peren.”

Ik was natuurlijk volkomen in de war en pas

Toen ik weer helder begon te denken

Ben ik naar MALLE KEESSIE gegaan:

Ik wilde eens heerlijk mijn hart uitstorten…

Ik had me nog wel zoveel voorgenomen

Misschien was er toch

Misschien was er toch

Nooit iets van terecht gekomen

Maar nu rest mij nog slechts een enk’le vraag

Hoe ik nu, hoe ik nog, hoe ik nu nog

Deze nederlaag mee het graf indraag…

In de straat waarin MALLE KEESSIE woont, zijn ontzettend veel duiven

En bijna 1 op de 3 vogels draagt zo’n bontgekleurd hoedje van papier op zijn kop

MALLE KEESSIE klimt elke nacht het raam uit

Graait zo’n paar slapende duiven uit de dakgoot

En laat ze ’s morgens weer vliegen

Toen ik bij hem binnenkwam, had ie juist weer zo’n vogel in zijn vuist

Ik zei: “KEESSIE, ik heb kanker, ik moet vlug sterven.”

“Ach”, zei KEESSIE, “met jouw gestoorde verhouding tot de maatschappij,

Is dat toch zeker het best voor je, dat moet gevierd worden

We nodigen nog zo’n paar half-lijken uit en dan ben jij het feestvarken.”

Ik had me nog wel zoveel voorgenomen

Misschien was er toch

Misschien was er toch

Nooit iets van terecht gekomen

Maar nu rest mij nog slechts een enk’le vraag

Hoe ik nu, hoe ik nog, hoe ik nu nog

Deze nederlaag mee het graf indraag…

We zijn toen eerst samen naar MOOIE ALFRED gegaan, de kinderboeman

Het ging helemaal niet goed met hem

Hij lag al een hele week in bed en schaamde zich:

Een paar dagen geleden heeft hij zich

Schaamteloos en in uiterste staat van opwinding

Aan enkele kinderen getoond

Die er tot zijn grootste ontsteltenis héél anders

Op reageerden, dan hij had gehoopt

De kinderen omsingelden hem onder luid gelach

En schreeuwden, dat hij zich maar beter met zijn

Blauw-dooraderd gedrocht kon laten begraven

Toen hij wegliep werd hij nog door de horde

Tot aan zijn huisdeur achterna gelopen

KEESSIE en ik probeerden hem te troosten

En vertelden hem dat ik kanker had;

Dát hielp hem weer snel ter been…

Tegen middernacht belandden we dan alle drie in café “het stuk”

Het was er zeer druk en we moesten bij Kurt aan tafel gaan zitten

Ja, KURT: dat is er zo eentje die naïeve schilderijen schildert

Daarnaast nog een hoerenkas en een kroeg bezit

Zich voordoet als arme artiest met bontvest en open gulp

Maar die wel f. 350.000 “ballen” op de bank heeft staan

Toen ie hoorde dat ik kanker had, deed ie meteen een zakelijk voorstel

En smeet een oeroude “0-8” op tafel

“Hier”, zei hij, “f. 20,-- omdat jij het bent,

Met drie dozen munitie gratis erbij;

Als je nog eens pijn hebt schuif je je dat ding in je bek,

Haalt de trekker over, klaar, Basta”…

Ik had me nog wel zoveel voorgenomen

Misschien was er toch

Misschien was er toch

Nooit iets van terecht gekomen

Maar nu rest mij nog slechts een enk’le vraag

Hoe ik nu, hoe ik nog, hoe ik nu nog

Deze nederlaag mee het graf indraag…

Ik vroeg eerst aan de anderen wat ze van KURT’s aanbod dachten

Het wapen ging van hand tot hand en werd als iets minderwaardigs beschouwd

Men verweet de arme KURT dat ie de boel belazerde

Of… hij kon mij dat verroeste ding mét 20 dozen munitie gratis geven

Of… een paar opsodemieters krijgen

Maar na een tijdje was iedereen straal bezopen;

Dronkaards vervelen me en als ik me verveel

Begin ik meestal te prakkiseren

De anderen amuseerden zich wel en met MALLE KEESSIE voorop

Was iedereen de straat op gewaggeld, om mijn pistool uit te proberen

Behalve ik, zat er nu alleen nog maar een meisje met wallen onder haar ogen

Het was een buitenlandse met scheve tanden en zomersproeten

Ik stond erop, dat ze met me mee naar huis zou gaan:

Het was de laatste wens van een stervende,

Die ze in geen geval zou mogen afslaan

ZE WAS VERRUKT!

Maar toen ik hoorde, dat ook zij zwaar ziek was, krabbelde ik meteen terug

Een zigeuner, uit de Camargue, had haar besmet

Ik wilde haar ook weer niet beledigen en gaf haar als schadeloosstelling

Het adres van een vriend van me, die ik graag iets “BLIJVENDS” wilde nalaten

Ik had me nog wel zoveel voorgenomen

Misschien was er toch

Misschien was er toch

Nooit iets van terecht gekomen

Maar nu rest mij nog slechts een enk’le vraag

Hoe ik nu, hoe ik nog, hoe ik nu nog

Deze nederlaag mee het graf indraag…

En terwijl zij en ik nog wat zaten, knalden mij die zatladders

Mijn “0-8” leeg op de vensters van een tegenoverliggende bejaardenflat

Plotseling hoorde ik iemand brullen: “De smerissen komen!!!”

En toen ik ging kijken, zag ik de horde naar alle kanten uit elkaar stormen

Ook het meisje kneep er stiekum tussenuit en verdween,

Zonder afscheid te nemen, de eerste de beste hoek om

Het feest was afgelopen…

Het pistool lag in de goot…

Ik stak het in mijn zak en ben toen ook maar naar huis gegaan…

Ik had me nog wel zoveel voorgenomen

Misschien was er toch

Misschien was er toch

Nooit iets van terecht gekomen

Maar nu rest mij nog slechts een enk’le vraag

Hoe ik nu, hoe ik nog, hoe ik nu nog

Deze nederlaag mee het graf indraag…

Get this song at:  amazon.com  sheetmusicplus.com

Share your thoughts

0 Comments found