Adele Bloemendaal - de werkelijkheid lyrics

rate me

<b>de werkelijkheid</b> by <i>Adèle Bloemendaal</i><br />Het is haast zover, nog even de ster,

de schijnwereld van de reclame.

En dan is het tijd voor de werkelijkheid,

dat is andere koek voor een dame.

Dan ziet ze geen wasgoed nog witter dan wit,

dan ziet ze een wereld die zwart is als git.

Een wereld die voos is, wormstekig en rot.

Wacht, even een lepeltje thee in de pot.

Klinkt straks de bekkenslag van het Journaal,

dan zit ik trouw aan de buis.

't Is elke avond een droevig verhaal,

vol van rumour en gedruis.

Bittere armoe en bombardementen,

stakende arbeiders, boze studenten,

brandende dorpen en brandende steden.

O wat een hel is de wereld van heden.

Maar mijn man en ik, wij zeggen altijd:

je mag je ogen niet sluiten voor de werkelijkheid.

En toch, in 't begin was ik echt geen heldin,

temeer daar ik zwak van gestel ben

en niet veel verdraag met het oog op mijn maag,

zodat ik vrij spoedig onwel ben.

Hoe dikwijls heb ik niet de boel schoongemaakt

omdat ik weer op het tapijt had gebraakt?

Maar toch bleef ik kijken naar ra,mpsoed en nood

al nam ik dan later ook een emmer op schoot.

Soms als ik bleek en verkild tot op het bot

Achter Het Nieuws gadesloeg,

werd ik wanhopig en bad ik tot God

aan wie ik nederig vroeg:

Heere, aanschouw mijn benarde positie,

strakjes brengt Brandpunt een extra editie.

Kunt u bij wijze van spreken

Frits van der Poel niet een been laten breken?

Maar dadelijk daarna had ik alweer spijt,

je mag je ogen niet sluiten voor de werkelijkheid.

't Was vreselijk die tijd, maar ik ben het nu kwijt

omdat je aan alles gaat wennen.

En wat er geschiedt, geschokt ben ik niet,

ik laat me niet langer meer kennen.

Ik drink van mijn thee en geniet van mijn sprits,

ik kan tegen Herman, ik kan tegen Frits,

en Televizier en ook Hier en Nu.

Ik vind niets te erg en ik vind niets te cru.

Keiharde beelden van 't negerprobleem

brengen mij niet in de knel.

Zie ik een baby met hongeroedeem,

dan zeg ik enkel: wel wel.

En ik zeg: Lodewijk, moet je eens kijken,

zie je die linker daar van die twee lijken?

Die draagt waarempel jouw zondagse sokken.

O, het gas kan nu uit want de thee is getrokken.

Het is ook hoog tijd, vooruit met de geit,

je mag je ogen niet sluiten voor de werkelijkheid.

(c) Guus Vleugel / Boudewijn de Groot