Adele Bloemendaal & Will Ferdy - het huwelijk lyrics

rate me

<b>het huwelijk</b> by <i>Adèle Bloemendaal & Will Ferdy</i><br />Toen hij besefte hoe de nevels van de tijd

In d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven

Haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven

Toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt

Hij vloekt' en ging tekeer en trok zich bij de baard

En mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren

Hij zag de grootste zond' in duivelsplicht verkeren

En hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard

Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond

Het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen

Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen

En rilde waar zij stond, maar leefd' en bleef gezond

Hij dacht: Ik sla haar dood en steek het huis in brand

Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen

En rennen door 't vuur en door 't water plassen

Tot bij een ander lief, in enig ander land

Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad

Staan wetten in de weg en praktische bezwaren

En ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren

En die des avonds komt, wanneer men slapen gaat

Zo gingen jaren heen, de kinderen werden groot

En zagen dat de man die zij hun vader heetten

Bewegingloos en zwijgend bij 't vuur gezeten

Een godvergeten en vervaarlijke aanblik bood

Tekst: Willem Elschot, Muziek: Will Ferdy