ABN - nachtschade lyrics

rate me

<b>nachtschade</b> by <i>ABN</i><br />Daglicht sterft en vervaagt, de schade begint te schemeren

want de nacht is het speelterrein van het kwade en het gemenere

de ballade van het obscenere waait door verlaten straten

stiltes op een duister donker slagveld dat de soldaten vergaten

en hadden achtergelaten voor alle freaks in de nacht

er wordt met kracht geslacht, gewapend met verbeeldingskracht

legers schaduwen verdacht schuldigen inktzwarte silhouetten

nachtportretten van skeletten die het nette besmetten

destructieve marionetten, het kwade heeft de touwtjes in handen

rebellerende volksvijanden die alle normen verbranden

waardebesef en ontwrichting, je eigen wil de juiste richting

want het vuur dat in je borst brandt is de enige straatverlichting

geen regels en verplichting, geen boete en geen zonde

de deken van de duisternis, nog maar een pleister op de wonde

de nachtklok geschonden door de dag zijn erfgename

want onkruid vergaat niet en dat kunnen wij beamen

Onkruid vergaat niet lacht het kwade,

nachtschade, nachtschade

Honderden onvertelde verhalen verloren in de duisternis

achter gesloten ogen al tastend, voel en luister is

naar de miljoenen legioenen marcherend op de maat van de stilte

met een uitgetekende missie snijden ze de nachtelijke kilte

door een roetzwarte filter geboren bevroren planeten

geregeerd door met betonschaar gewapende onheilsprofeten

in bivakmutsen gehuld voorspellen ze de nacht des oordeels

titanenstrijd met stalen monsters slapend op de spoorrails

en laten grotendeels speels adrenaline op de metalen drager spatten

premiejagers van Hamelen stamelen en kunnen deze ratten niet vatten

strijd gestreden en hervatten extreem gedreven doodseskaders

met kogellagers in hun laders en liters verf in hun aders

schrijven ze in de rijmkaders van de poëtische kracht van de nacht

de monsters, kleurrijk geslacht en de missie volbracht

en hoor wie er lacht de ochtend na de bloedbaden

onkruid vergaat niet, nachtschade

Onkruid vergaat niet lacht het kwade,

nachtschade, nachtschade

Onkruid groeit en bloeit in de stilte van het maanlicht

kruipt snel en overwoekert, voel de schade die het aanricht

wie de nachtschade aansticht, patrouilles met fatcap kalasjnikovs

de maan verteerd door onweer met een stortregen molotovs

de inslag als iets dofs, dat wegfade in je nachtrust

doelbewust en uitgerust raakte hun lust niet geblust

onrust in je moestuin gezaaid, de woede en het vuur opgelaaid

en voor de haan kraait, zijn de stalen legers neergemaaid

de stadlegendes weggewaaid, verloren mythen en sagen

zeven nachten, negen plagen, windvlagen, verflagen

vakkundig in de poriën van het stalen beest gepompt

je hebt zijn nachtleven getekend en zijn sporen uitgegomd

gewapend en vermomd zijn de nachtheer zijn jokers

ongezien aanwezig als stalkers en destructief als mokers

trekken ze in één ruk met verfbussen onder druk

muren en treinpanelen top to bottom in een stuk